Idealisme is een wereldwonder zonder toeristen

Op 6 juli 2007 zijn de nieuwe zeven wereldwonderen opnieuw toegewezen. Daartoe horen de Chinese Muur, het Colosseum, Machu Picchu, de rotswoningen in Petra (Jordanië), Chichén Itzá (Mexico), de Taj Mahal en Cristo Redentor. De laatste is het 30m hoge beeld van Jezus Christus dat met gespreide armen boven op een van de bergen van Rio de Janeiro staat. Het beeld is vanaf de meeste plaatsen in Rio de Janeiro te zien, mits het helder is omdat anders de bergen in de wolken gehuld zijn. In de avond of nacht lijkt het beeld wel eens te zweven, vanwege de speciale lichten die het beeld verlichten, terwijl de berg donker blijft.

Cristo Redentor is al sinds lange tijd een enorme trekpleister van Rio de Janeiro. Daar hoef je geen voorkennis van te hebben, want dat blijkt al wel als je er naar toe gaat. Ik ben daar op aanraden van de receptioniste met de bus naar toe gegaan om de langdurige en duurdere trip met alle andere toeristen te vermijden. Op het moment dat de bus onder aan de Corcovado stopt, wemelt het er al van de andere toeristen en de taxichauffeurs die je maar al te graag naar boven willen brengen. Zo ben ik redelijk snel tot aan de voet van dit wereldwonder gekomen.

Na enkele trappen en al vele foto’s van het indrukwekkende uitzicht doemen de roltrappen op. Ja, het is een wereldwonder dat je kunt bereiken met roltrappen. Dat geeft al aan dat men alles doet voor de toerist. Eenmaal boven op het platform zie je pas goed hoe groot het beeld is. 30 meter hoog en 20 meter breed, maar veel tijd om me daarover te verbazen had ik niet, want voor ik het wist word ik opzij geduwd omdat een andere toerist een foto wil maken. Als ik om me heen kijk blijkt dat ik me niet opzij liet zetten door één toerist, maar door meer, want het wemelt er namelijk van. Ik denk dat er op het platform tussen de 100 en 200 toeristen aanwezig waren. De meeste niet vanwege Jezus, maar vanwege het indrukwekkende uitzicht. De toeristen die niet van het uitzicht genoten, wilden graag een foto van zichzelf van onderen genomen alsof het lijkt dat ze hand in hand met Jezus staan. Moet dat nou? Moet ik mezelf weer tussen al die toeristen doorwringen om dezelfde foto te maken als iedereen?

Een gigantische trekpleister met zoveel toeristen, daar heb ik het al snel mee had gehad. Er is niks meer aan daarboven bij zo’n wereldwonder. Ik vraag me af of de meeste toeristen wel weten dat het beeld bedoeld was ter viering van 100 jaar onafhankelijkheid en dat de financiering bestond uit giften van Brazilianen, zoals ik me ook afvraag of de meeste toeristen van buiten Europa wel weten waarom de Eiffeltoren ooit gebouwd is. Ik kan er niet tegen als zoveel toeristen bij elkaar zijn en denken dat het gaat om de mooiste foto’s maken op het moment dat ze daar zelf waren.

Ik zou het prachtig vinden en waarschijnlijk nog veel specialer als men het hele platform af zou sluiten voor mensen. Dat niemand er nog heen zou kunnen, met uitzondering van onderhoud, en dat wij, toeristen het wereldwonder alleen nog maar van afstand kunnen bewonderen. Foto’s maken en filmen vanuit allerlei plekken uit de stad, maar altijd op afstand. Dan bewaar je het bijzondere voor de mensen die het toentertijd vereerd hebben en een ideale wereld zou men dan ook weten waarom dat onbereikbare plekje zo speciaal is.